کنکور

مواد همچون ساختمانی از اتم‌ها و مولکول‌ها هستند. در يک ساختمان، نوع و جنس مواد سازنده تاثير بسياری بر ويژگی‌های ساختمان دارد. يک خانه مسکونی را می‌توان از کاهگل، از آجر، از چوب، از بلوک سيمانی و ... ساخت اما خانه‌ای که از هر يک از اين مواد به‌دست می‌آيد مقاومت، استحکام و وزن متفاوتی دارد. نحوه ارتباط واحدهای سازنده و همچنين چگونگی چينش و آرايش آنها کنار يکديگر نيز بر ويژگی‌های ساختمانی که به دست می‌آيد تاثير دارد. ديواری که از کنار هم‌چيدن مجموعه‌های از آجرهای ساختمانی به دست می‌آيد، متفاوت است با ديواری که از تلنبار کردن همين آجرها به شکلی نامنظم روی يکديگر ساخته می‌شود.
دانشمندان معتقدند که خواص هر ماده در جايی مشخص می‌شود که از واحدهای سازنده‌اش شکل می‌گيرد. خواص مواد به نوع اتم‏های سازنده، نحوه‌ی چينش آنها و ساختار ذرات سازنده‌ی اين مواد در مقياس کوچک بستگی دارد. موادی که ما امروز برای ساخت وسايل و ابزار مورد نياز خود استفاده می‌کنيم، موادی هستند که از چينش منظم اتم‌ها و مولکول‌ها به‌دست نيامده‌اند. بلکه ذرات سازنده‌ی اين مواد، ذرات بزرگی هستند که از تجمع اتم‌ها و مولکول‌ها ساخته شده‌اند و به شکل نامنظمی کنار يکديگر قرار گرفته‌اند. فناوری‌نانو به دنبال آن است که به اين بی‌نظمی پايان دهد.
فناوري نانو، توانمندي توليد مواد، ابزار و سيستم‌های جديد در سطح مولكولي و اتمي (1 تا 100 نانومتر) است و به دنبال اين است که با استفاده از خواص جديدی كه در مقياس‌نانو ظاهر مي‌شود، محصولات جديدی بسازد. مقياس نانو، جايی است که ما با تعداد انگشت‌شماری از اتم‌ها سر و کار داريم. اگر بتوانيم نحوه چيدمان و آرايش اتم‌ها را در اين مقياس کنترل کنيم و يا از آنها ذرات کوچک نانومقياسی بسازيم که به شکلی منظم کنار يکديگر قرار گرفته‌اند، می‌توانيم موادی با قابليت‌های جديد بسازيم. يعنی می‌توانيم موادی در مقياس بزرگ داشته باشيم که ويژگی‌های مواد نانومقياس را دارند. فناوری‌نانو می‌تواند با تغيير ساختار و نحوه‌ی چينش اتم‌ها و مولکول‌ها و بدون بدون تغيير ترکيب شيميايی ماده سختی، رسانايی الکتريکی و گرمايی، نقطه‌ی ذوب، رنگ، رفتار مغناطيسی و ده‌ها خصلت ديگر مواد را تغيير دهد